Cultuur en avontuur in Thailand

Yes! Ik ben onderweg naar Thailand. De zenuwen die ik in het vliegtuig ervaar zijn nieuw voor mij. Na een geweldige tijd in Australië en Nieuw Zeeland ben ik toch wel wat nerveus om weer ergens te zijn waar ik niemand ken. Gelukkig spendeer ik de eerste twee dagen met een vriend uit Nederland die op doorreis is naar zijn volgende bestemming. Het is goed om eerst even bij te komen van een te gekke tijd en daarna lekker cultuur te snuiven.

Nadat ik mijn vriend gedag heb geknuffeld ontbijt ik in mijn eentje (boehoeee) bij het hotel en belt mijn bestie Lottie mij op vanuit Nieuw Zeeland. Aangezien we zo'n leuke tijd in Kiwiland hebben gehad en we elkaar erg missen lopen we heerlijk een potje te janken aan de telefoon. Maar zodra ik naar mijn volgende verblijf, een hostel in Bangkok, loop voel ik het verdriet van me afglijden en voel ik weer dat oude vertrouwde enthousiasme terugkomen.

Het drukke en crazy Bangkok

Bangkok, wat een bijzondere stad. Het verkeer is crazy; bij het oversteken je hand opsteken, niet twijfelen, stevig doorlopen, hopen dat je niet omver gereden wordt en als je dan (net) niet omver gereden wordt doe je even een dansje van blijdschap dat je het hebt overleefd. Om de vijf seconden vragen chauffeurs van taxi's en tuktuks (kleine open wagentjes) of je een lift nodig hebt en op straat zie je overal foodstalletjes staan. Life cooking is een groot ding hier! Net zoals gefrituurde slangen, insecten en andere beesten, wat ik natuurlijk allemaal even moet proberen. Sommige dingen hoef je maar één keer in je leven te proberen en niet nog eens, zo smaakt kikker naar kip en is de slang die ik op de bekende Koh San Road (party party) naar binnen werk krokant en om het netjes te zeggen uitermate smerig! Na weinig slaap in de eerste vier dagen besluit ik mee te gaan op een 9 uur durende culturele fietstocht door Bangkok en de buitenwijken. Die dikke reet moet toch op een keer weer afgetraind worden! Door de drukke stad fietsen, waar ik bijna vijf keer word aangereden, is een hele ervaring en met de fiets door de smalle straatjes en dwars door foodmarkets rijden vergt enige behendigheid. Gelukkig rijd ik al eventjes zonder zijwieltjes en gaat het me goed af;-) De buitenwijken zijn indrukwekkend, de kleine houten hutjes waar mensen in wonen maken grote indruk en de kleine kinders die buiten langs de rivier spelen zijn super schattig. Na een lange dag zweten in 40 graden (een heel ander soort hitte dan in Nieuw Zeeland) kom ik terug bij mijn hostel. Eén van mijn nieuwe vrienden zet een grote Chang (Thais bier) voor mijn neus en waar ik eerst nog dacht lekker vroeg mijn bed in te duiken, besluit ik in plaats daarvan de stad in te duiken. Ja, ik weet het, ik ben zwak, maar ey je leeft maar één keer! Een legendarische avond volgt; highfiven van andere weggebruikers vanuit de tuktuk, karaoke met een chinees gezin in Chinatown (waar ze maar één Engelstalig nummer hadden: Mambo number 5) en lachgasballonnetjes op Koh San Road. Met hoofdpijn besluiten mijn roommates en ik de volgende avond de nachttrein naar Chiang Mai te pakken. Op naar de volgende stad!

Roadtrips naar en rondom Chiang Mai

De nachttrein naar Chiang Mai heeft zitplaatsen en slaapplaatsen. We boeken de slaapplaatsen online, maar als we daar 's avonds aankomen is de trein overboekt. Het hostel in Chiang Mai is al geboekt voor de volgende dag, dus wat doen we? We kiezen voor de zitplaatsen. Oké, na deze ervaring heb ik één tip voor jullie: KIES NOOIT, MAAR DAN OOK NOOIT VOOR DE ZITPLAATSEN IN EEN NACHTTREIN! Wat een hel zeg, de bankjes waren net breed genoeg voor twee grote billen en laat ik die nou net hebben. Dus veertien uur met z'n tweeën op zo'n bankje, zonder leuning, met luchtgaten ter grootte van je vuist en geluiden die je doen denken dat de trein uit elkaar valt, dat is zeker weten niet comfortabel. Slapen ´zit´ er niet echt bij zeg maar.

Na de helse veertien uur komen we aan in een heel andere stad dan Bangkok, er hangt een relaxte sfeer en het lijkt alsof de mensen minder van je willen dan in crazy Bangkok. Met een Zweedse, twee Frans-Canadezen, een Canadees en twee andere Nederlandse meiden huren we scooters, rijden we 100 over de snelweg (awesome!), bezoeken we een aantal tempels en klimmen we een waterval op. Tijdens deze trip wordt duidelijk dat ik nog steeds in de travel modus zit, waarmee ik bedoel dat ik zonder zorgen geniet van alle mensen, de natuur en alles om mij heen. Zoals ik voor mijn reis moeite had met het loslaten van dingen, zo laat ik nu makkelijk los en ben ik erg relaxed. Ik ga er dus vanuit dat alles wel losloopt en dat is soms niet altijd even handig. We rijden in de middle of nowhere en ik zie ineens dat ik bijna geen benzine meer heb. Iets waar ik normaal best over zou stressen, maar door mijn relaxte houding vind ik het nu alleen maar grappig en zie ik het als een avontuur! En ja hoor, we redden het net (lees: met wat hulp) tot het volgende benzinestation. Geen nood om te stressen dus en wel weer een mooi verhaal rijker. ;-) Op de terugweg eten we bij een grote lokale foodmarket en proberen we natuurlijk weer al het lekkers wat de locals ons willen laten proeven. Niet erg handig blijkt later, want de volgende dag moeten de twee Nederlandse meiden en ik een hotel boeken om bij te komen van een flinke voedselvergiftiging. Het is weer een totaal andere ervaring om met mijn kussen en deken naast de wc te liggen, omdat ik niet eens naar de wc kan rennen. Als het er aan alle kanten uit komt weet je zeker dat je die viskoekjes beter niet had kunnen eten. Gelukkig kunnen we na een nachtje in een hotel de bus naar Pai (wat een weg van een aantal uur is met alleen maar bergweg bochten) gewoon aan en arriveren we een dag later dan gepland in hippietown.

Genieten in en rondom hippietown

Pai is klein, gezellig en hippie-achtig, helemaal mijn ding dus. We verblijven in een hostel in de rimboe en als ik zeg hostel dan bedoel ik eigenlijk een open schuur met houten stapelbedden en klamboes tegen alle beesten. Hoewel ik enorm bang ben voor spinnen en ik kakkerlakken ook niet heel chill vind ben ik helemaal in mijn element. Hippie Es in hippietown back to basic in een soort van boomhut. Weer een geweldig avontuur! Met nog wat nieuwe vrienden huren we ook hier weer een scooter om de omgeving te verkennen. Valentijnsdag breng ik door op een scooter met een vriendinnetje achterop en nog meer fun crazy people. We brengen een bezoek aan een grot, hebben de grootste lol bij een bijzonder mooie waterval en stoppen bij de grootste en engste schommel die we ooit hebben gezien. Dit monster is ongeveer 8 meter hoog, heeft vier schommels en draait rond als een muizenrat, waardoor je dus boven elkaar hangt en naast schommelen ook ronddraait. Aangezien deze unieke constructie er al even staat en dit soort dingen in Thailand vaak niet heel stevig zijn schijten wij meisjes 80 kleuren in onze shorts en nog meer doordat de mannen bewegen als maniakken om het bakbeest nog harder te laten draaien. Dit is een mooie afsluiting van mijn reis door het noorden van Thailand. Deze eerste twee weken kan ik samenvatten als veertien dagen veel cultuur, onwijs veel gekkigheid en af en toe wat tegenslag. De volgende dag vertrekt mijn vliegtuig vanuit Chiang Mai naar Phuket, waar weer een lieve vriendin vanuit Nederland mij gaat vergezellen voor de laatste twee weken in Thailand!

Oude en nieuwe vriendschappen in de zon

In Phuket vliegt Grietje mij om mijn nek op het vliegveld. Na zes maanden zie ik haar weer en merk ik op dat ze ondanks de winter in Nederland best bruin is en helemaal niet tegen mij afsteekt; zonnebank valsspeler! Dacht ik even lekker op te kunnen scheppen met mijn bruine tan, is ze gewoon bijna even bruin. Maar ondanks vals spel ben ik ontzettend blij haar te zien! We starten in Phuket, maar reizen de volgende dag al door naar Koh Phi Phi, wat een klein eiland is met 's avonds veel feestende mensen die overdag de zon aanbidden op het witte sprookjesstrand. Ook wij behoren tot deze mensen. Als Grietje al dacht deze vakantie uit te kunnen rusten heeft ze het mis! We ontmoeten een leuk homostel op het strand, die we 's avonds al dansend bij een strandtent ook weer tegen het goddelijke lijf lopen. Blijkbaar trekken we de homo's aan, want binnen no time staan we met een groep van ongeveer acht homo's met onze blote voeten in het zand te bouncen. In de buitenlucht hebben we dus onze eigen gay 'bar' gecreëerd, geweldig! Na veel feestjes, een dagje kayakken (waarin we een top team zijn), een bezoekje aan monkey beach (foto's van ons in front of the monkeys zijn vaag, helden op sokken!) en veel zonnen, gaan we na drie dagen door naar de volgende bestemming: Koh Sok National Park.

Oude wonden helen niet als je Es heet

Koh Sok National Park betekent voor ons even detoxen na zo veel gefeest. We overnachten in een boomhut en doen een tour van twee dagen waarbij we hiken, door een grot wandelen/zwemmen, varen in een longtail boot, in een drijvend huisje slapen en buren grote ogen bezorgen door te gaan skinnydippen. Tijdens onze laatste avond in Koh Phi Phi heb ik mijn scheenbeen lelijk open geschaafd. Een schaafwond is niet zo erg zou je denken, maar niet als je Essie heet en nogal lomp bent. Als ik na de laatste hike van de tour in het national park verkoeling zoek in een meer klim ik op boomstam en haal ik de wond (natuurlijk) weer open. Eerst denk ik dat het niet ernstig is, maar als we na drie toffe dagen in de rimboe vier uur reizen en daarna op de ferry naar Koh Phangan (het volgende eiland) staan te wachten, kan ik bijna niet op mijn been staan. Toch ben ik bij aankomst nog steeds eigenwijs en wil ik eerst gezellig met Griet wat gaan eten. Mijn zorgzame vriendin kan mijn gestrompel naar het restaurant niet aanzien en sleept me mee naar een dokter. Mijn wond blijkt ontstoken te zijn, dus de dokter maakt het grondig schoon. Met grondig bedoel ik dat hij met een soort wattenstaafje mijn hele wond weer open wrijft, wat geen fijn gevoel (zeg maar gerust fucking pijnlijk) is. Na een tetanusprik en antibiotica pillen geeft de aardige man aan dat als ik mij niet lekker blijf voelen en koorts krijg of misselijk wordt ik aan het infuus moet, want anders kan ik in een shock raken (bloedvergiftiging bestaat dus echt). Welkom in Koh Pangan;-) De eerste avond doen we dus rustig aan, maar de tweede avond voel ik mij al stukken beter en gaan we naar de Jungle party met alle homo's die we in Koh Phi Phi hebben leren kennen. Op de Full Moon Party (3e avond) bestaat onze groep uiteindelijk uit ongeveer 15 gay friends! Wat ik alleen maar kan omschrijven met het volgende woord: hilarisch! Elke avond besluiten Griet en ik om niet te laat naar huis te gaan, maar dan ineens is het alweer 5 of 6 uur 's ochtends. Dat laat wel zien hoe leuk we het hebben. Als we om 5 uur de Full Moon Party willen verlaten, omdat we 6 uur daarna de veerboot naar Koh Tao moeten pakken, kost het ons uiteindelijk een uur om weer bij ons hostel te komen. Niet omdat het zo ver lopen is, maar doordat onze gay best friends ons niet kunnen laten gaan. Duizend knuffels en veel "Aw I'm gonna miss you so muuuuch!" en "I want a kiss toooo!" liggen we uiteindelijk in ons bed en zijn we het er allebei over eens dat we nog nooit zo veel liefde hebben ontvangen van mensen die we net pas kennen. Helemaal mooi!

Duiken in Koh Tao

Rond 14.00 uur arriveren we uitgeput in Koh Tao (het duikeiland van Thailand), waar we eigenlijk onze slaap nodig hebben, maar waar we een duikcursus gaan volgen en dus om 17.00 uur alweer de eerste theorieles bij moeten wonen. We vallen beiden bijna in slaap tijdens de les en zijn blij als we die avond in ons heerlijke bed liggen. Als de volgende ochtend onze wekker om 6 uur afgaat zijn we ons er van bewust dat we de avonden daarvoor vaak pas om die tijd naar bed gingen. Wat een ritme, haha! De duikcursus vinden we allebei geweldig en onze groep mensen is ontzettend leuk. De derde dag lopen we na het duiken naar ons appartement en jaagt een enorme spin op de buitenmuur mij de stuipen op het lijf. Ik denk nog bij mezelf 'hij hoeft maar het hoekje om te gaan en hij is bij ons raam, zal je net zien dat 'ie bij ons naar binnen gaat hè', maar ik schut de gedachte van mij af. Die avond blijf ik nog wat langer drankjes doen en gaat Griet iets eerder terug naar 'huis'. Als ik rond 2 uur 's nachts bij ons appartementencomplex in de buurt kom heb ik weer Wifi en zie ik de berichten van Griet binnenstromen:

Es!

Die fucking spin zit in onze kamer..

Op het plafond..

Wtf!!

Ja ja, dacht ik het niet, dus ik stuur terug:

You're shitting me!

Ik wist 't

We gaan dood

Ik weet het zeker

Ik ben bang!

Twee seconden later loop ik onze slaapkamer in en zie ik Griet angstig op mijn bed zitten, kijkend naar het plafond boven haar bed. Ze was in mijn bed gaan liggen, maar slapen lukte niet met zo'n groot monster boven haar. Ik weet op dat moment ook zeker dat ik ook niet kan slapen zo lang we gezelschap hebben van dat enge beest en ik weet ook van Griet dat zij de spin niet weg gaat halen. Dus ik raap alle moed bij elkaar en verander zelf in een monster. Op de punt van een paraplu leg ik een handdoek, ik ga op Griet haar bed staan en mik (schreeuwend) in één beweging op de spin op het plafond. Neeeeee, hij valt op het bed en ik gebruik de paraplu zonder na te denken als hockeystick en veeg het beest met acht poten van het bed af, hij vliegt naar de andere kant van de kamer en ik ren er achteraan en druk de paraplu weer met een handdoek tegen de spin en de muur aan. Na ongeveer een minuut haal ik de paraplu weg en zien Griet en ik een geplette spin en een paar verdwaalde poten liggen. Zo, die is dood! Mijn gegil en geschreeuw stopt, wat ik overigens tijdens al deze handelingen vol overgave als een oermens heb volgehouden. Dat het 2 uur 's nachts is en er ook gewoon mensen slapen deert in zo'n levensbedreigende situatie natuurlijk niet;-) Een held, dat ben ik! Wel eentje op sokken, want na dit avontuur moeten Griet en ik enorm hard lachen en krijg ik bijna geen adem meer, omdat ik een combinatie heb van de slappe lach en hyperventilatie! Dit levert weer een mooi verhaal op, dat zeker.

Na vier dagen hebben we onze PADI Open Water binnen en als we langer de tijd zouden hebben, zouden we zeker doorgaan voor de Advanced. Maar we sluiten onze diving course af met een goed feestje en gaan die nacht weer rond 5 uur slapen. Als we de volgende dag de veerboot naar Krabi pakken zijn we uitgeput en in de nachttrein (met bedden!) naar Bangkok slapen we dan ook als babies!

Afscheid nemen van Thailand en Grietje

In Bangkok neem ik afscheid van mijn lieve vriendin, waarmee ik het super leuk heb gehad. In de afgelopen twee weken zijn we nog dichter naar elkaar toe gegroeid en konden we weer onbezorgd gek doen, zoals toen we vijftien waren. We hebben het echt super gehad, ook al waren we allebei twee volle weken aan de schijt ;-). Nee, zonder dollen, dat dit mogelijk is vind ik iets heel bijzonders. Het is altijd spannend als iemand van thuis je komt opzoeken als je alleen aan het reizen bent, in een heel andere flow zit dan tijdens het normale werkleven in Nederland en je een eigen wereldje hebt waar diegene dan ook ineens bij hoort. Maar het is des te mooier als je dan merkt dat een dierbaar iemand van thuis ook gewoon in die andere wereld past en dat de band alleen maar sterker wordt. Dat kan je gerust een vriendschap voor het leven noemen. Als Grietje de taxi instapt naar het vliegveld heb ik dan ook moeite om mijn tranen te bedwingen. Om dat van mij af te schudden loop ik mijn laatste dag in Thailand nog uren (veel te lang in 40 graden) door Bangkok, deze crazy drukke stad in mij opnemend. De avond voordat ik op het vliegtuig naar Zuid-Afrika stap kijk ik foto's terug en ben ik mij bewust van het feit dat ik mijn Thailand avontuur afsluit in dezelfde stad als waar ik begon en dat ik nu echt aan het laatste deel van mijn reis ben aangekomen.

Na vier maanden reizen en thuis voelen in Australië, een maand herinneringen ophalen en maken met mijn besties in Nieuw Zeeland en een maand cultuur snuiven en vriendschappen versterken in Thailand is het nu tijd voor vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika. Ondanks dat ik het jammer vind dat de tijd voorbij is gevlogen, vind ik het ook i!ets positiefs, want ik heb geen moment gehad dat ik naar huis wilde of thuis erg mistte. Dat betekent dat mijn journey tot nu toe alleen maar leuk is geweest! Dus met heeeeel veel zin ga ik het laatste avontuur van mijn trip aan!

Zuid-Afrika, here I come!