De laatste maanden in Ozzie

Sara gaat mijn laatste week in Byron Bay naar een surfkamp in de buurt. Nadat ik afscheid neem van mijn collega's, vrienden, roomies, de leuke Canadese barman (die zwak voor Canadians is weer eens bewezen) en de collega's uit mijn hostel, reis ik door naar Sydney. Sara stapt twee uur na mijn vertrek in dezelfde bus, wat zijn we blij om elkaar te zien! Allebei zijn we verdrietig om Byron en omgeving te verlaten, maar we moeten onze reis afmaken. 

Shitney

Hoe ik twee maanden geleden aan het begin van mijn reis Sydney overweldigend vond en het super cool vond om in Sydney te zijn, zo vind ik het nu ernstig tegenvallen. De regen maakt het niet veel beter, maar ook zijn we onze mojo even kwijt. Het vele lachen, gieren, brullen en het gebruik van inside jokes is even wat minder, maar dit maken we goed door veel te ondernemen. We doen veel aan sightseeing, genieten van het niet zo veel feesten (hehe even bijkomen), chillen op Bondi beach en maken veel foto's van ons hoogtepunt rondom Sydney: The Blue Mountains. Op deze trip maken we selfies met koala's en kangaroos, hiken we door de mountains, zien we watervallen en bekijken we van een afstand naar the Three Sisters. Deze drie gezusters leven niet echt, het zijn drie grote rocks. Onze gekke reisleider is een goede verhalenverteller, hij vertelt over de aboriginals, de mythes van de Three Sisters en over de meest dodelijke spin van Australie die leeft in The Blue Mountains. Dat laatste had hij van mij mooi achterwege kunnen laten, het web dat hij op verschillende plaatsen aanwijst is gelukkig leeg, maar het blijven staan bij zo'n web voor tien minuten om een verhaal aan te horen gaat gewoon echt te ver. Schijt ik niet al 80 kleuren in mijn hardloopbroek door de hoogte waar we ons op bevinden, dan doe ik het wel vanwege die verdomde spin. Zegt die reisleider ook nog eens vrolijk "If you get bitten by this spider you will faint within one minute, but before you do, make sure you make a picture of the spider! In that way you know which spider bit you, we can give you something so you won't die!" Ja, hallooo, ben je wel helemaal goed, een foto maken als ik gebeten word. Die is niet lekker hoor! Maar oke, ik heb het overleefd en genoten van de hikes, de amazing views (yes again) en de (rest van de) verhalen.

Sara en ik zijn tot de conclusie gekomen dat we Sydney over het algemeen niet top vinden. Voortaan is Sydney omgedoopt tot Shitney! Volgende stop: Melbourne!

Melbourne; goodbye to Sara

In Melbourne aangekomen voelen wij gelijk een goede vibe bij deze stad. Het meest fantastische is eigenlijk dat Lottie, ja mijn bestie Lottie, onverwacht in Melbourne is en dat we elkaar dus twee maanden eerder kunnen knuffelen dan gepland. De eerste dagen zijn crazy; veel lunchen, lekker eten, drinken en feesten. Na twee nachten verhuizen we van ons hostel naar een huis met eigen kamer in Brunswick, waar Lottie ook logeert. Gezellig!! Pyjamaparty!! Of zoals mijn Australishe roomie, Becky, zegt: "orgieee". Niet echt natuurlijk, do not worry!

We leren de stad kennen; veel cultuur, op elke hoek van de straat muzikanten of kunstenaars, art shows, food festivalletjes, perfecte koffie (yumyum), ontbijttentjes (dat doen we in NL niet echt he, buiten de deur ontbijten) en chilled out people. Eigenlijk een soort van groot Byron Bay.

Katie komt ook naar Melbourne, wat top gezellig is en ook nog eens handig, want Sara en ik kunnen haar auto lenen om the Great Ocean Road te doen. Je raadt waarschijnlijk al wat het is; een lange weg tussen Melbourne en Adelaide langs de oceaan, bays en door regenwoud. Zo ontzettend cool, ik rijd voor het eerst van mijn leven in een stad en langs cliffs aan de linkerkant van de weg! In totaal rijd ik 10 uur op 1 dag, we rijden tot the 12 Apostles en weer terug. The 12 Apostles is a collection of limestone stacks off the shore of the PortCampbell National Park en 1 van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. Dit uitje is ook gelijk het laatste echte uitje wat ik met Sara doe, wat het extra speciaal maakt. Wat zal ik haar missen zeg.

Melbourne; new friends and old friends

Nadat Sara vertrekt werk ik hier en daar een beetje in Melbourne om wat centen te verdienen. Begin december komt mijn oudste vriendin (oud als in al heeeel lang mijn vriendin) uit Nederland aan in Melbourne. Wat ben ik blij om Lau te zien, het is heel bijzonder om iemand van thuis ineens weer bij je te hebben. Je voelt je weer even helemaal verbonden aan thuis. Met Laura en mijn roomie Peter ontdekken we nog meer in Melbourne; zo gaan we naar een show van Andy Warhol en Wei Wei, lopen we door de populaire graffiti straat, eten we sushi langs de rivier, drinken we bubbels op de rivier, verven we ons haar in summer/Byron style, slapen we, feesten we, spelen we drinking games (I've never!) bij de St. Kilda market in het park en zijn we ook af en toe heel blij met Netflix. 

Kerst vierden we met vrienden en dat is toch anders dan met familie. Sowieso is het heel anders om kerst met 35 tot 40 graden mee te maken, dat was voor mij voor het eerst! Wel ben ik heel blij dat ik in dit huis ben terecht gekomen, niet alleen had ik mijn oudste vriendin aan mijn zijde, ook heb ik nieuwe vriendschappen gemaakt die ik altijd met mij meedraag. Daar toasten we op als we op tweede kerstdag (wat ze dus helemaal niet hebben hier, dan maar op de Dutch way) samen gezellig eten. 

De 27e gaan Laura en ik naar de pinguin parade op Phillip Island. Met een tour bezoeken we een winery, waar we heerlijke wijntjes proeven (jaloers, Joost?) en daarna wachten we van 19.00 uur tot 21.15 uur aan de rand van het strand met honderden andere mensen tot pinguins in groepen het water uit lopen en over het strand de duinen in waggelen. Super cute! Wel ijskoud, maar ja hoe cares, wij zien lekker honderden pinguins. Dat het daarna nog een uur duurt voordat we weer wat voelen in onze vingers is niet erg, toch Lau? ;-) "Still pumping!" Onze tourguide is ontzetten annoying, dus de hele reis hebben wij oortjes in onze oren en luisteren we naar onze Canadese (jaaa!) vriend JB, oftewel Justin Bieber. Jazeker, wij zijn tegenwoordig ook Beliebers. What do you mean? Bieber believers! Sorry, not sorry! Oke dat laatste maakt voor de meeste van jullie waarschijnlijk no sense at all, maar dat geeft niet, haha. 

Laatste dagen in Ozzie

O my god, mijn vier maanden in Australie zijn bijna voorbij. Het is voorbij gevlogen. Het lijkt alsof ik gisteren aankwam op het vliegveld, maar het lijkt ook alsof ik al een jaar in Oz ben. Echt zo ziek (ja Rick en Frank; ZIEEEK!) dat tijd zo snel gaat. Maar, no worries, ik kom terug hier!

Happy New Year

Lieve mensen thuis, ik wens jullie een goed uiteinde van 2015, dat jullie 2016 maar net zo goed mag worden als mijn 2015! Heel veel geluk, warmte, blijheid, gelach en gezelligheid! Mijn reis zet zich in het nieuwe jaar voort in Nieuw Zeeland! So excited!!