Backpack op en gaan!

De avond voor vertrek

Het is maandagavond 7 september en ik zit met mijn ouders, zusje, zwager en een vriendin aan de tafel van mijn ouders in Odijk. Mijn huis is verhuurd en mijn vliegtuig vertrekt over vijftien uur vanaf Schiphol.

De eettafel ligt bezaaid met spullen die ik nog uit moet zoeken, iedereen wordt geraadpleegd: "handbagage of backpack?" en "wel of niet mee?" Rustig een wijntje drinken is er niet echt bij, ik wil alles goed voorbereiden en niks vergeten. Mijn zwager, Jorrit, wordt zenuwachtig van alle chaos, maar ik heb alles onder controle. Grietje, de vriendin in kwestie, heeft nog nooit zo veel verschillende verzorgingsmiddeltjes gezien. Oké, misschien neem ik toch wat te veel mee. Na het inpakken van mijn backpack en mijn daypack (handbagage) blijft er toch nog een hele boodschappentas met spullen bij mijn ouders staan en is mijn backpack 12 kg. Best oké! Zenuwachtig ben ik nog niet, maar het voelt nu wel alsof het echt allemaal gaat gebeuren, heel leuk!

 There I go

Na vijf uurtjes slaap geniet ik voor een laatste keer van een Nederlands ontbijt; bruine boterham met oude kaas, heerlijk! Papa en mama brengen mij weg en mijn vriendin (en één van de musketiers) Laura komt naar Schiphol om mij uit te zwaaien. De wegen werken met mij mee, want onderweg naar Schiphol komen we geen file tegen. Fijn! Gezonde spanningskriebels in mijn buik zijn inmiddels wel aanwezig, maar echt zenuwachtig ben ik niet. Na een lekker kopje cappuccino en het inchecken van mijn backpack komt het afscheid; dikke knuffels en een paar zinnen als "ik hou van je" en "doe voorzichtig en geniet" worden aan de warme hug toegevoegd. Hoewel ik al de hele week als een kip zonder kop rondloop en had verwacht wel ergens een enorme breakdown te krijgen, ik proef nog steeds geen tranen. Ik voel alleen maar intense liefde voor mijn ouders, overige familie en mijn vrienden, want ik ben mij er wel degelijk van bewust dat ik ze lang niet ga zien. Toch overstijgt mijn enthousiasme, wat een goed teken is, dan maak ik de goede keuze! Een laatste handkus op de roltrap en dan ben ik echt on my own!

Een vlucht in goed gezelschap

Voordat ik het vliegtuig in stap reageer ik via Whatsapp op alle lieve berichtjes van vrienden en familie die mij een goede reis toewensen (nogmaals bedankt iedereen!). Zo app ik ook naar vriendinnen dat ik benieuwd ben wie er naast mij zit in het grote toestel van Malaysia airlines. Nou ja, eerlijk gezegd, ik app ' Ik hoop dat er een leuke vent naast mij zit zometeen!', met een knipoog natuurlijk. 

Intussen heeft de vlucht wat vertraging, maar dat maakt mij niet uit. Voor het eerst sinds een lange tijd (lees: jaren vol met studie, werk, een stoplichtrelatie, sport en familie en vrienden) heb ik alle tijd en geen haast. Wel sta ik vooraan bij de gate, want hell yeah, wat heb ik er zin in! Na het boarden zoek ik mijn stoel aan het gangpad, als ik mijn spullen in het handbagageruim stop wacht een leuke kerel tot ik klaar ben. En guess what? Het is mijn buurman deze vlucht. Lucky me!

Mijn nieuwe vliegbuddy heet Robert, is 28 jaar, gaat ook backpacken in Australia en vliegt dus ook naar Sydney via Kuala Lumpur. De reis neemt 12 uur van onze tijd in beslag voordat we bij Kuala Lumpur een tussenstop van ongeveer anderhalf uur hebben, waarna het nog 8 uur duurt voordat we in Sydney landen. Als we ook nog eens een gay best friend als stuward hebben kan de vlucht niet meer stuk. Haha, mijn beste vriend dan, Robert is intussen vernoemd tot Robert Di Nero door onze stuward (Kismat genaamd) en geeft special service aan ons. En geloof mij, dit komt niet door mij, all credits for Robert;-) Ook ik word een beroemdheid; Liv Tyler. Is weer eens wat anders dan 'Rikki van GTST'. Er volgen een hoop slechte grappen, oh yeah, wat houd ik toch van slappe humor. Kismat versiert mijn grappige buurman openlijk, tot mijn genoegen, aangezien ik hem daar weer mee kan pesten. En zo gaan de eerste zes uur van de vlucht razendsnel voorbij. De uren daarna proberen we wat te slapen, maar dat is best lastig in een airplanesetting. Die laatste uren kruipen voorbij, maar in Kuala Lumpur aangekomen proosten we gelijk met een alcoholische versnapering op ons backpackersavontuur! De vlucht naar Sydney verloopt top, ik heb twee stoelen voor mij alleen en word door een hulpmiddel (sst, mag best) pas wakker als het ontbijt op mijn tafeltje wordt gezet. Nog een half uur vliegen en we zijn er, dan zet ik voor het eerst een stap op Australische grond. Het uitzicht vanaf het vliegtuig is amazing, zie mijn foto's!

Sydney, I love you

Met Robert slaap ik in het eerste hostel van mijn trip, in de rode buurt van Sydney; Kings Cross. Dit wisten wij van tevoren ook niet, maar grappig is het wel. Na een leuke avond en het afscheid de volgende morgen (we zien elkaar vast nog in Melbourne aan het eind van mijn trip) vlieg ik door naar Cairns. Daar begint mijn adventure echt! Ik kan overigens niet wachten tot ik weer in Sydney ben, wauw, wat een stad zeg!! Stiekem gok ik dat ik wel vaker een wauw moment ga meemaken tijdens mijn reis. Zo ontzettend veel zin in!

Backpackerslife in Cairns

Inmiddels ben ik al een week ik Cairns, het echte backpackersleven is begonnen en ik begin er steeds meer aan te wennen. Want dat is het wel; wennen. Niet eens het leven in een hostel of het maken van nieuwe vrienden, want daar ben ik natuurlijk keigoed in;-) Eerder het leven met de dag, het leven nemen zoals het komt en dat het plan is geen plan te hebben. De stresskip die ik in het dagelijkse leven back home ben (altijd druk en bezig, is het niet in mijn bezigheden, is het wel in mijn hoofd) moet leren relaxen. Dat lukt mij inmiddels aardig. Wat kan ik genieten van al het moois, het wandelen, het alleen op pad gaan en de verhalen van allerlei verschillende mensen van diverse culturen. Love it! 

Zo pak ik de bus naar Port Douglas, waar ik ga snorkelen (Great Barrier Reef!), daarna krijgen jullie een update van mijn eerste weekje in Australia.

Keep you posted, cheers mates!

P.s. Die blogs updaten via mijn telefoon gaat toch niet zo goed als ik had gehoopt, dus alvast sorry voor de eventuele onleesbare zinnen. Het gaat om het idee, toch?
;-)  See ya laterrrrr..